Celiakia i tarczyca: jaki jest związek?
Celiakia to choroba autoimmunologiczna spowodowana nietolerancją glutenu, a dokładniej reakcją organizmu na prolaminę, białko występujące w pszenicy i innych popularnych zbożach, takich jak jęczmień, żyto, owies, orkisz.
Ich spożycie powoduje reakcję zapalną, która objawia się głównie biegunką, skurczami brzucha, obrzękiem i opóźnieniem wzrostu oraz może powodować uszkodzenie błony śluzowej jelit (zanik kosmków). Czasami objawy mogą nie występować, co utrudnia identyfikację choroby, ale szacuje się, że we Włoszech cierpi na nią jedna osoba na 100, a każdego roku dochodzi do 10 000 nowych przypadków. Ostatnie włoskie badanie, Nowa epidemiologia celiakii – Journal of Pedriatic Gastroenterology and Nutrition, podkreślił, że celiakia odnotowała około 5-krotny wzrost na całym świecie w ciągu ostatnich 25 lat, zarówno na obszarach historycznie najbardziej dotkniętych dietą bogatą w zboża zawierające gluten (Europa i USA), jak i na innych, gdzie do tej pory było mniej częste wśród ludności ze względu na wysokie spożycie ryżu (Azja).
Poza poprawą i ułatwieniem dostępu do usług diagnostycznych, które umożliwiają wykrywanie coraz to nowych przypadków, wydaje się, że rozprzestrzenianie to ma również związek z wprowadzaniem upraw pszenicy na nowe obszary, a przede wszystkim z zmiana modeli jedzenia u dzieci.
Celiakia i niedoczynność tarczycy
Celiakia wydaje się w pewien sposób powiązana z innymi chorobami autoimmunologicznymi, w szczególności chorobami tarczycy: nawet jeśli nie ma dokładnych danych na jej temat, statystycznie pacjenci z celiakią są nadal bardziej podatni na zapalenie tarczycy Hashimoto i chorobę Basedowa.
W każdym razie pewne jest to, że pacjenci z niedoczynnością tarczycy, którzy mają nietolerancję glutenu i stosują hormonalną terapię zastępczą lewotyroksyną, mogą zauważyć pogorszenie wyników terapeutycznych z powodu złego wchłaniania jelitowego.
Wybór najbardziej odpowiedniego preparatu syntetycznego hormonu tarczycy jest w tych przypadkach decydujący dla dobrego samopoczucia pacjenta: nowe płynne preparaty lewotyroksyny w postaci jednodawkowego roztworu doustnego lub w miękkich kapsułkach, na przykład w porównaniu z tradycyjnymi tabletkami , gwarantują optymalny efekt terapeutyczny w każdych warunkach, dzięki bardziej stabilnej i powtarzalnej absorpcji oraz mniejszej zmienności stężenia składnika aktywnego we krwi.
Dieta bezglutenowa
Dziś jedyna skuteczna terapia celiakii polega na wykluczeniu z diety jakiejkolwiek żywności zawierającej nawet minimalne ilości glutenu. Naturalnie zatem makarony, chleb, pizza, herbatniki, przekąski i przekąski, aż do szerokiej gamy produktów spożywczych, które mogą zawierać niewielkie ilości.
Całkowite wykluczenie glutenu z diety nie jest zatem łatwe do wdrożenia i istnieje ryzyko przypadkowego skażenia, ze względu na procesy przetwarzania w przemyśle spożywczym: w tym zakresie lista dozwolonych produktów spożywczych, opublikowana na stronie włoskiej Stowarzyszenie Celiakii , jest to bardzo kompletne i pod pewnymi względami zaskakujące, w tym wędliny, lody, sosy, kawa rozpuszczalna i wiele innych „niepodejrzewanych” produktów wśród zagrożonych produktów spożywczych.
Należy pamiętać, że zbiór przepisów, znany jako „Codex Alimentarius”, opracowany przez konkretną Komisję FAO, ustala, że produkt spożywczy, aby można go było określić jako „bezglutenowy”, musi zawierać mniej niż 20 mg/kg. Z tego punktu widzenia warto wyjaśnić, że dieta bezglutenowa nieuchronnie warunkuje codzienne nawyki, takie jak robienie zakupów czy jedzenie poza domem, ale w żadnym wypadku nie powinna być uważana za „karną”, ponieważ osoby z celiakią nadal mają wiele węglowodanów dostępnych jako źródło. węglowodanów, zbóż bezglutenowych (ryż i kukurydza) lub innych warzyw, np. ziemniaków.
We współpracy z Il Portale della Salute
