Tęczowe dzieci: bo nazywa się je dziećmi nadziei
Aborcja czy śmierć okołoporodowa to dla kobiety jedno z najbardziej traumatycznych przeżyć, jakie można przeżyć, cierpienie to można jeszcze przezwyciężyć przy wsparciu bliskich lub dzięki dialogowi z terapeutą: wskazane jest zwłaszcza poszukiwanie nowej ciąży otworzyć się i wypuścić parę. W tym filmie specjalista wyjaśnia, na czym polega poronienie z klinicznego punktu widzenia.
Kim są dzieci nadziei i co symbolizują?
Dla wielu narodziny dziecka to marzenie, które się spełnia, ale ciąża nie zawsze przebiega zgodnie z oczekiwaniami, szacuje się, że przerwanie ciąży w pierwszym trymestrze jest zjawiskiem bardzo powszechnym wśród kobiet w wieku. płodny (waha się od około 25% do 30%).
Śmierć okołoporodowa to „bolesne doświadczenie, które często dotyczy całej rodziny, a nie tylko pary.
Na szczęście okres żałoby zamienia się w radość, gdy rodzi się kolejne dziecko. Nowe życie niesie ze sobą przesłanie nadziei i światła.
Generalnie termin dzieci tęczy odnosi się do wszystkich tych dzieci, które rodzą się po poronieniu lub przedwczesnej śmierci, a swoim narodzinami nadają trochę koloru życiu mamy i taty, tak jak tęcza zrobiłaby po burzy.
Za radością, jaka przychodzi z tymi dziećmi, kryje się jednak nuta goryczy, którą rodzice czują w swoich confonti i czasami trudno ją odłożyć. , z porównania rodziców z dzieckiem, którego już nie ma.
Tęczowe dziecko jest więc nosicielem nowej radości, ale jednocześnie może być „odbiciem kogoś, kogo już nie ma. cechy charakterystyczne i wyróżniające się cechami.
15 października to światowy dzień poświęcony świadomości utraty okołoporodowej i niemowlęcej. We Włoszech prawie dziesięć rodzin dziennie musi stawić czoła tej smutnej sytuacji. Dla wielu matek jest to bardzo drogi dzień, w którym wspominają aniołki i zastanawiają się nad tajemnicą życia.
Zobacz też
Tęczowe mamusie dla dzieci
Kobieta w ciąży, która przeszła już niedokończoną ciążę, bywa mniej spokojna niż osoba, która jest na pierwszym podejściu.
Od odkrycia ponownego zajścia w ciążę i przez cały okres ciąży, matkę mogą nawiedzać ambiwalentne nastroje: obawa, że może się zdarzyć coś złego, silny stres emocjonalny, z powodu ciągłych kontroli stanu zdrowia płodu, radość, miłość i niepokój ponownie. ... krótko mówiąc, wir zupełnie normalnych uczuć w tym stanie.
Nawet w momencie porodu może pozostać zasłona smutku, którą trudno jest rozwiać.
To uczucie strachu jest typowym stanem tęczowych rodziców, którzy na własnej skórze doświadczyli smutku.
Nie ma znaczenia, ile czasu minęło od poprzedniej ciąży, ponieważ dla niektórych te gorzko-słodkie uczucia nigdy nie znikają.
Matki tęczowych dzieci również ogarnia poczucie winy i to z najróżniejszych powodów:
czują się winni, że zbyt szybko przezwyciężyli ból straty, że próbowali ponownie zajść w ciążę, hańbiąc w ten sposób pamięć o nienarodzonym dziecku lub próbując w ten sposób wypełnić pustkę i uciec od żałoby.
Członkowie rodziny i przyjaciele, tak blisko, jak mogli być z parą, mają tendencję do dostrzegania tylko pozytywnej strony szczęśliwego wydarzenia, interpretując je bardziej jako moment, w którym powstała pustka zostaje wypełniona, nie mogąc w pełni zejść w ich butach.
Chcielibyśmy podkreślić, że ta delikatna dynamika nie dotyczy wszystkich rodziców, którzy musieli przezwyciężyć aborcję, ale dość często spotykamy się z podobną ścieżką, jeśli ktoś nie był odpowiednio śledzony i wspierany w chwilach rozpaczy.
Jak odnosić się do tęczowych dzieci
Tak samo matka potrzebuje wsparcia emocjonalnego i psychologicznego, gdy poniesie stratę, tak samo dziecko, które przyszło na świat, musi zrozumieć konkretną sytuację, w której się znalazł.
Dzieci są „gąbkami”, wchłaniają wszystko, dlatego ważne jest, aby wskazać różnicę między dzieckiem w twoich ramionach a stworzeniem, którego już nie ma.
Dobrze jest zachować jego tożsamość i nie obciążać go oczekiwaniami, które w rzeczywistości były skierowane do drugiej osoby, zaczynając od imienia dziecka: jeśli to możliwe, wybierz takie, które jest dedykowane tylko noworodkowi.
Obciążenie oczekiwaniami to proces, który zachodzi nieświadomie, ale to właśnie te emocje są dla dziecka najbardziej „niebezpieczne”. Czasami są przyczyną traumy, która ciągnie się przez całe życie.
Jeśli twoje dziecko jest chłopcem lub dziewczynką nadziei, nie zapominaj, że jako rodzic jesteś głównym wzorem do naśladowania i przez wiele lat będziesz również skrupulatnie obserwowany na poziomie emocjonalnym.
Sprzeczne uczucia, które możesz mieć do niego, są znakami, które dziecko bardzo dobrze postrzega, ale nie może zrozumieć.
Jak to możliwe, skoro jest to trudne nawet dla osoby dorosłej?
Gdy tylko potrafi sobie z tym poradzić, nawiązuje dialog; postaraj się, aby zrozumiał złożoność tego, przez co przechodzisz, zapewniając go o swojej miłości do niego.
Droga, którą możemy polecić, to droga porównawcza.
Mów, aby złagodzić cierpienie
Nauka radzenia sobie z bólem straty jest jedną z najtrudniejszych rzeczy.
Niemniej jednak dialog i dzielenie się to najlepsze punkty wyjścia do zaakceptowania faktu, że takiego wydarzenia nie można zapomnieć, a co dopiero udawać, że nigdy nie istniało.
Jedną z lin ratunkowych dla matek, które przeszły żałobę okołoporodową, jest sieć wsparcia.
Rodzina i przyjaźnie to pierwsze osoby, do których należy się zwrócić w razie trudności. Potem przychodzą grupy wsparcia w sieci, na portalach społecznościowych… jest ich tak wiele, więcej, niż mogłoby się wydawać.
To naprawdę ważne, aby stworzyć krąg ludzi godnych zaufania, którym będziesz mógł wyznać swoje myśli i wypuścić trochę energii. A kiedy to nie wystarczy, wizyta u terapeuty może być „kołem ratunkowym”.
Nawet po przyjściu nowego dziecka konieczne będzie oddzielenie doświadczeń, z jakimi spotykają się różne dzieci, aby nie nakładać się na przeszłość z teraźniejszością.Ostatecznym celem jest nauczenie się skupiania na osobie przed tobą, aby ciesz się każdą chwilą.
Tęczowe dzieci uczą nas, jak cenny jest prezent, ponieważ masz „możliwość ponownego życia w jasnych kolorach, które może dać tylko dziecko.
Dzieci tęczowe, dzieci indygo i dzieci kryształowe: kim są
Jeśli szukasz w Internecie terminu „tęczowe dziecko”, prawie na pewno znajdziesz źródła, które mówią również o „dzieci indygo” lub „dzieci kryształowych”. Kim są i dlaczego często kojarzą się z dziećmi nadziei?
Najwyraźniej tęczowe dzieci to nowe pokolenie dzieci w kolorze indygo. Spróbujmy rzucić trochę światła na ten temat.
Różne wierzenia przypisywały tęczowym dzieciom szczególne cechy i zdolności, które jednak pozbawione są jakichkolwiek podstaw naukowych. Zobaczmy je razem.
Dzieci indygo, zgodnie z kulturą New Age rozwiniętą w latach 70. i 90., byłyby szczególnie empatycznymi jednostkami, które przyszły na świat z misją wniesienia ludzkości na wyższy poziom ewolucyjny. To przekonanie opiera się na wyczuwaniu ich specjalnej aury przez maszynę zwaną maszyną Kirlian. Obecnie stwierdzono, że rozmycia wykryte na zdjęciach sfotografowanych tym aparatem to nic innego jak gazy, wilgotność i temperatura, które są zwykle rejestrowane za pomocą tego aparatu.
W tym przypadku zatem należy odrzucić wiarę w istnienie bytów specjalnych.
Od 2000 roku pojawiły się jeszcze dwa pokolenia wyjątkowych dzieci: dzieci kryształowe i dzieci tęczy.
To, co łączy ich z poprzednią generacją Dzieci Utalentowanych, to obecność tej szczególnej aury (opalizująca dla dzieci kryształowych i wielobarwna dla dzieci tęczowych) oraz niezwykłe cechy lub zachowania, uważane nawet za dary duchowe.
Zgodnie z nurtem parapsychologicznym te dzieci przyszły na świat jako prawdziwe dary dla ludzkości, a także dla ich rodziców. Wśród najbardziej zaskakujących zdolności jest telepatia, która w niektórych przypadkach może powodować niewielkie opóźnienie w rozwoju języka (3-4 lata). Czasami u dzieci tęczowych zdiagnozowano nawet zespół Aspergera lub autyzm.
Kryształowe dzieci
Te dzieci urodzone na początku Tysiąclecia byłyby w stanie obudzić naszą wewnętrzną siłę poprzez swoją wrodzoną miłość i mądrość.
Mając braki w rozwoju języka, komunikowaliby się z muzyką i wyrażali się w kreatywny sposób.
Kryształowe dzieci to osoby zaradne, opiekuńcze i kochające, żyjące w zgodzie ze sobą i z innymi.
Szczególnie kochają przyrodę, zwierzęta oraz kolekcję kamieni i kryształów. Biorąc pod uwagę ich wielką wrażliwość i empatię, w porównaniu do „normalnych” dzieci w tym samym wieku, z pewnością potrzebują większej ochrony i opieki. Ważne jest, aby osiedlili się w bezpiecznym środowisku, ponieważ istnieje ryzyko, że odizolują się od świata i będą żyć marzeniami.
Specjalne dzieci w literaturze
Dla tych, którzy chcą pogłębić temat, przedstawiamy kilka czytań na temat cudów dzieci; w tych tekstach znajdziesz je opisane jako wyższe byty.
Są to książki Doreen Virtue, które wyjaśniają, jak rozpoznać te bardzo szczególne dzieci i jak zrozumieć, czy nasze dziecko może należeć do tej kategorii „wybranych” maluchów.
W tekstach „The Crystal Children” i „Indigo, Crystal And Rainbow Children” wyraźnie widać, że dzieci są niezwykle spokojnymi i wrażliwymi osobami; o bardzo dużych i hipnotyzujących oczach. Są obdarzeni bardzo mądrym i przenikliwym spojrzeniem.
Według pisarza, gdy patrzy na nas jakiś wyjątkowy chłopak lub dziewczyna, daje nam to poczucie duchowego rozebrania.
Kryształowe dzieci są również skłonne do przebaczania i prawie nigdy nie poddają się kaprysom swoich rówieśników.
To pokolenie, które czerpie korzyści z pionierskich Indygo: jeśli są liderami, Kryształy podążają czystą ścieżką w bezpieczniejszym i bardziej zdecydowanym świecie.
Najwyraźniej, w porównaniu z kryształowymi dziećmi, tęczowe dzieci mają jeszcze bardziej rozwinięte cechy, ponieważ są ostatnim pokoleniem specjalnych dzieci, które przybyły na świat.
Pisarka przypisuje im niemal anielskie znaczenia, ponieważ określa je jako ucieleśnienie boskości i naszego potencjału. Krótko mówiąc, mali Buddowie, którzy są bardziej zainteresowani dawaniem niż otrzymywaniem; czyste dusze, które przybyły do nas z wyższej istoty.
