„Jestem taki”: 3 powody, dla których musimy teraz przestać w to wierzyć!
Bardzo często na pytanie „ale po co to robisz?”, jesteśmy zmuszeni skonfrontować się z tym strasznym zdaniem: „co ja mogę zrobić? Nawet jeśli raz stworzeni, my, ludzie, nie musielibyśmy wiecznie recytować te same frazy, jak Cicciobello jeść i spać: pociągasz za dźwignię, a on mówi „hej, ale taki jestem”.
Wywnioskujemy więc, że krytyka nie jest tolerowana, nie ma dialogu, nie ma konfrontacji przed tym murem. Substancja? Nie zamierzam się zmieniać, a przede wszystkim nie zamierzam zmieniać się dla Ciebie i nikt nie może nic z tym zrobić.
Zdanie to kryje w sobie co najmniej 3 powody, dla których należałoby przestać w nie wierzyć, przestać ulegać temu szantażowi. Zobacz na filmie, co to znaczy zaakceptować i dostosować się do innych:
1. Dlaczego szantaż emocjonalny
Takie zdanie jest nieznośnie ostateczne. A to dlatego, że stawia nas to przed szantażem: albo się zmieniasz, albo mnie to nie obchodzi, bo ja się nie zmieniam. Jak niesprawiedliwe jest stawianie muru przed możliwością zadawania sobie pytań? A jaką część naszego życia i rozwoju osobistego chcemy dzielić z tymi, którzy nie potrafią iść na kompromis? To dorozumiane stwierdzenie, że „albo zjemy tę zupę, albo wyskoczymy przez okno” jest niczym innym jak dziecinnym, niedojrzałym i nierozsądnym sposobem radzenia sobie z wszelkimi zmianami. Czy twój mężczyzna jest temperamentnym dzieckiem? Z naszej strony, aby utrzymać związek, nieświadomie wierzymy, że możemy tolerować taki szantaż i zaspokajać potrzeby innych: ale ile to jest prawdą? Kompromisy są dwojakie, a jeśli naprawdę kochasz, kompromis jest konieczny.
Zobacz też
przez GIPHY
2. Ponieważ adaptacja nie jest równoznaczna ze słabością
Wielu wierzy, że przystosowanie się, a zatem i kompromis, jest synonimem słabości: dlatego świat byłby czarny lub biały. Ale skoro świat istnieje, kto wymarł? Kto nie był w stanie się przystosować.
Nie można generalizować i wierzyć, że wszystko jest zawsze absolutne. Praktyczny przykład: jeśli ktoś ma problemy z jedzeniem, ale nie przestaje jeść niewłaściwie i usprawiedliwia się słowami „nie chcę się zmieniać, bo taki jestem”, co o tym myślimy? Że nie jest w stanie zaakceptować swojej prawdziwej słabości, stawić jej czoła, kwestionować samego siebie, a zatem przezwyciężyć ją. To samo dotyczy związków.Rozwój osobisty jest determinowany zdolnościami adaptacyjnymi: to postawa possibilistyczna w obliczu zmiany warunków, do których jesteśmy przyzwyczajeni, i wynikającej z niej względnej zmiany zachowania, przy zachowaniu zgodności z własnymi wartościami, co czyni nas ludzkimi i silnymi.
3. Ponieważ wszyscy możemy się zmienić
Nie ma „niemożliwości zmiany, trywialnie” chcieć jest władzą „. Nie możemy więc poddać się temu nieaktywnemu szantażowi. Jeśli mówi, że tak jest, mówisz mu, że może być kol. Nawet jeśli jest to trudne aby zmienić swój sposób bycia, nie jest niemożliwym spróbować, zrobić małe kroki, a potem znaleźć sposób. Rezygnacja z prób oznacza podjęcie decyzji o byciu takim, jakim jesteś, bez żadnej nadziei na ewolucję. Ale jest to osobista decyzja, z pewnością nie jest to boska wola, wbrew której jesteś rozbrojony. Żadnych więcej wymówek, drodzy przyjaciele: w tym momencie, jeśli on jest taki, to i wy jesteście takimi, jakimi jesteście, więc znajdź sobie kogoś, kto jest w stanie zrozumieć, dialogować i ZMIENIĆ, jak ty robisz.
Ładowanie ...przez GIPHY
Jeśli się nad tym zastanowić, nawet tatuaże mogą się zmieścić, chociaż tylko one mogą powiedzieć w zasadzie „takie jestem”!
