Diastaza brzuszna: tak czy nie interwencja? Zapytaliśmy mamę, kto to zrobił!
Diastaza brzuszna to choroba, która dotyka wiele kobiet po porodzie. Daleki od bycia pojedynczym defektem kosmetycznym - jak sądzą niektórzy - diastaza mięśnia prostego brzucha wiąże się ze znacznym dyskomfortem fizycznym i psychicznym, wpływając niemało na codzienne życie kobiety i jej zdrowie.W większości przypadków diastaza chirurgia jamy brzusznej jest całkowicie rozwiązana wyłącznie z wykorzystaniem operacji, ale często kobiety, które chciałyby poddać się operacji, nie czują się bezpiecznie i odpowiednio poinformowane również ze względu na słabą kulturę informacyjną.Z tego powodu poprosiliśmy o pomoc Adrianę Melchionnę (na zdjęciu po prawej) , była matka diastatyczna, która była operowana kilka miesięcy temu, dziś jest administratorem grupy na Facebooku Diastasi Italia, która skupia wielu członków i która zobowiązuje się interweniować w konkretnych działaniach, oferować usługi i świadectwa oraz składać petycje, wszystko w celu poprawy stan rzeczy i szerzyć bardziej świadomą i dogłębną kulturę informacyjną. Oto wszystkie odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania dotyczące diastazy.
Zanim jednak przejdziemy dalej, proponujemy kilka ćwiczeń przydatnych w przypadku rozstępu brzucha.
Skąd wiedziałeś, że masz diastazę? Rozgryzłeś to sam, czy też uciekłeś się do badań klinicznych lub USG?
Po drugim porodzie, mimo utraty kilogramów nagromadzonych w czasie ciąży, mój brzuch przybrał dziwny, nienaturalny kształt, puchnąc z upływem godzin, aż wieczorem zaczął przypominać brzuch kobiety w ciąży. Wyraźnie czułam swoją perystaltykę, czyli klasyczne wypróżnienia, bardzo mocno, tak bardzo, że za pierwszym razem myślałam, że znów jestem w ciąży. W rzeczywistości ruchy jelit były bardzo podobne do kopnięć dziecka w ciąży. Szukałam odpowiedzi u innych, u innych matek, ale zawsze słyszałam tylko odpowiedź „po dwójce dzieci to normalne!”. Zawsze otaczała mnie zasłona niewiedzy, ale czułam, że coś jest nie tak, aż pewnego dnia zaczęłam szukać w internecie i po raz pierwszy przeczytałam słowo „rozstęp brzuszny”. Przeczytałem objawy i rozpoznałem siebie w tym, co czytałem, w końcu nadałem nazwę swojemu dyskomfortowi. A raczej nazwałem „patologię”, która do tej pory była dla mnie tylko defektem z estetycznego punktu widzenia.
Jakie były twoje objawy?
Oprócz dyskomfortu psychicznego, którego nie należy lekceważyć, dokuczał mi silny ból pleców w odcinku lędźwiowym, przyjąłem pozycję hiperlordozy, nie mogłem już nawet spać na brzuchu, rano wstawałem z bólem pleców , podczas wysiłku poczułem mdłości, nie czułem już uczucia sytości jak poprzednio i mój żołądek spuchł nieproporcjonalnie. Do tego wszystkiego dochodziła również irytująca i niewytłumaczalna niestabilność miednicy. W niektórych szczególnych pozycjach skurczu zobaczyłem dziwną wypukłość (grzebień lub "płetwa"), która zaczynała się od mostka do "pępka. Dopiero wtedy zdałem sobie sprawę, że moje mięśnie były tak rozdzielone, że nie zawierały już żołądka i że wypukłość to narządy, które w pewnych pozycjach napierały na linea alba, które będąc rozszerzone, nie zawierały ich tak, jak powinny.
Czy próbowałeś innych sposobów przed operacją? Jeśli tak, które?
Szczerze mówiąc nie, wciąż niewiele wiedziałam o diastazie i przeczytałam w internecie, że powrót do zdrowia poprzez fizjoterapię będzie możliwy tylko w ciągu pierwszych 6 miesięcy po porodzie.
Jak się znalazłeś? I dlaczego zdecydowałeś się na operację?
Wskazania, które znalazłem poza ćwiczeniem, prowadziły jedynie do drogi chirurgicznej, którą początkowo spróbowałem z nieudaną operacją endoskopową, kiedy mój lekarz prowadzący zasugerował mi naprawę przepukliny pępkowej. W tym samym czasie co przepuklina, chirurg próbował zszyć moje mięśnie brzucha, próbując przywrócić je do normalnej fizjologicznej odległości, ale nie było to możliwe, ponieważ moja diastaza rozciągała się od mostka do łona i szczeliny (termin używany do wskazać odległość między lewą i prawą odbytnicą) wynosiła około 10 cm. Po tej operacji natknęłam się na grupę Diastasi Italia, której dziś jestem Adminem razem z innymi matkami i tam odkryłam, że jest możliwość poddania się plastyce brzucha z plasacją odbytnicy uzgodnioną przez nasz Narodowy System Zdrowia. Niestety jednak mój region Abruzzo nie dofinansował operacji, więc zostałem zmuszony do przeniesienia się do Marche, gdzie dzięki dr. Luce Grassetti z Kliniki Chirurgii Plastycznej United Hospitals of Ancona przeszedłem plastykę brzucha z zamknięciem odbytnicy. Prawo do poddania się operacji powinno być takie samo w całych Włoszech, ale tak nie jest, dlatego często konieczna jest przeprowadzka do innych regionów, co wiąże się z niedogodnościami w organizacji domu/pracy. Z tego powodu nasza społeczność wystosowała w czerwcu petycję do Ministerstwa Zdrowia o zatwierdzenie operacji plastyki brzucha w przypadku diastazy pociążowej, jak to ma miejsce w przypadku pacjentek z wcześniejszą otyłością. W ciągu zaledwie kilku miesięcy zdobyliśmy prawie 40 000 podpisów. Aby podpisać i udostępnić petycję, kliknij tutaj. Zamiast tego poniżej możecie obejrzeć film, w którym dr Grassetti szczegółowo wyjaśnia, czym jest diastaza i na czym polega operacja.
Ładowanie ...Czy uważasz, że w lżejszych przypadkach diastazy warto wykonywać ukierunkowane ćwiczenia lub fizjoterapię?
Fizjoterapia celowana jest zawsze przydatna w łagodzeniu zaburzeń diastazy, które oprócz wymienionych przeze mnie mogą być:
- aerofagia
- Niemożność utrzymania
- Trudności trawienne
- Trudności w oddychaniu
- Bóle brzucha
- Wypadanie pogarszane przez narządy, które nie pozostają w swoim naturalnym położeniu, ale obciążają w dół
Oczywiście zaburzenia te mogą mieć również inne przyczyny, które należy zbadać przed prześledzeniem ich powrotu do diastazy, ale z pewnością oddzielenie odbytu prostego brzucha nie ułatwia ustąpienia tych zaburzeń. Fizjoterapia jest odpowiednia dla osób z minimalnymi brakami i które nie muszą uciekać się do operacji lub dla tych, które nie mogą, ponieważ planują nową ciążę, ale ćwiczenia nie są niestety ostatecznym rozwiązaniem. Jego zalety ograniczają się do czasu, w którym wykonywane są określone ćwiczenia, ale ponieważ mięśnie proste są jak wszystkie inne, a zwłaszcza że linea alba jest teraz poszerzona, nie stanowią alternatywy dla operacji, która niestety jest jedynym rozwiązaniem problem.
Jaki jest koszt operacji i czy jest on przenoszony przez NHS?
Aby poddać się zabiegowi możesz wybrać dwa sposoby:
- zdecyduj się na sektor prywatny bez list oczekujących, samodzielnie wybierając własnego chirurga, za cenę wahającą się od 6 000 do 10 000 euro w zależności od chirurga / obszaru / placówki
- Wybierz się na listę z National Health Service, niestety często z długim czasem oczekiwania (od 1 roku do 4/5 w zależności od struktury).
Oferowana przez nas usługa polega właśnie na ciągłym wyszukiwaniu obiektów konwekcyjnych i przeglądaniu chirurgów poprzez referencje i zdjęcia naszych członków.
Jakie są zalety i wady operacji?
Z własnego doświadczenia i setek kobiet, które dzielą się swoimi historiami w grupie, można powiedzieć, że zaburzenia ustępują natychmiast po operacji; w rzeczywistości, nawet jeśli nie ma badań naukowych w tym zakresie, mamy bardzo obszerną historię przypadku, z której dane te wyłaniają się w uderzający sposób. Na przykład ból pleców znika – o ile nie jest spowodowany innymi przyczynami – dzieje się tak dlatego, że po zbliżeniu odbytnicy przywracana jest ich funkcja, która polega na podtrzymywaniu tułowia i utrzymywaniu narządów wewnętrznych. Jeśli nie można go przypisać innym przyczynom, często występuje również regresja. Postawa powraca do prawidłowej, pasaż jelitowy regularny, znikają nudności. Brzuch, który przybrał nienormalny kształt i był nadmiernie opuchnięty, w naturalny sposób pozostaje płaski i traci wygląd kobiety w ciąży, upośledzając ją psychicznie i często wpływając na intymność. W obecności nadmiaru skóry zabieg działa również na niedoskonałości, więc oprócz aspektu funkcjonalnego znacznie poprawia się również aspekt estetyczny. Wady, które wolę określać jako ograniczenia, to: odpoczynek przez co najmniej dwa tygodnie, niemożność obciążenia i wysiłku przez 8 tygodni, uczucie zdrętwienia w brzuchu, które wraca do zdrowia w ciągu miesięcy. Jak doświadczyłem mojej operacji, jedynym aspektem, którego nie należy lekceważyć, jest blizna, która rozciąga się od jednej kości biodrowej do drugiej. Przed operacją dobrze jest porozmawiać z chirurgiem plastycznym, aby właściwie ocenić wynikające z tego zagrożenia i korzyści.
Zrobisz to jeszcze raz? I dlaczego?
Chociaż ścieżka na poziomie psychologicznym była trudna, na poziomie fizycznym była bezbolesna i doprowadziła mnie do rozwiązania wszystkich moich dolegliwości. Dziś po 7 miesiącach czuję się wyleczona na ciele i umyśle, fizyczny dyskomfort miał duży ciężar w moim okresie diastatycznym, dziś czuję się dobrze i szczęśliwie!
Jakiej rady udzieliłabyś kobietom, które chciałyby poddać się operacji?
Bez wątpienia polecam zdać się na chirurga plastycznego, który oprócz diastazy może ocenić rozwiązanie wszelkich niedoskonałości, i który robi to poprzez cięcie, które pozostaje jak najbardziej ukryte. Niestety na co dzień widzę katastrofalne sytuacje, dlatego zawsze polecam polegać na poważnych fachowcach, ponieważ jest to operacja, która źle wykonana może pozostawić skazy gorsze niż obrzęk z diastazy. Wiele kobiet nie poddaje się operacji, ponieważ boją się znieczulenia i wciąż powstrzymują się od stereotypów. Zalecana jest rozmowa z anestezjologiem, aby rozwiać wszelkie wątpliwości i podjąć decyzje w pełnym spokoju. Polecam również mieć kogoś, kto pomoże im zarządzać domem i rodziną przynajmniej przez pierwsze dwa tygodnie, biorąc pod uwagę, że nie możesz podnosić ciężarów ani podejmować wysiłków, a te wysiłki obejmują odbieranie dzieci. Wreszcie, aby nie ulegać wpływom innych, tylko ci, którzy mają diastazę, mogą naprawdę zrozumieć diastazę, w jej bólu i niewygodzie. Marzenie jest Twoje, podążaj za nim i spełnij je!
