Ospa wietrzna w ciąży: jakie jest ryzyko dla płodu?
Zarażenie się ospą wietrzną w ciąży może się zdarzyć, chociaż jak dobrze wiemy jest to choroba, która po wygojeniu pozostawia „trwałą odporność. Nie jest to poważna patologia i nie sprawia szczególnych problemów pacjentce. po raz pierwszy tylko wtedy, gdy dowiadujesz się, że jesteś w ciąży? Zagłębimy się w tę sprawę, ale najpierw mamy dla Ciebie pomocny film z rzeczami, których nie należy robić w ciąży.
Ospa wietrzna w ciąży: jak ją przyjmować?
Aby zachorować na ospę wietrzną w czasie ciąży, musisz mieć kontakt z zarażonymi osobami. Wirus rozprzestrzenia się przez drogi oddechowe, więc zarażenie jest bardzo łatwe i prawie nieuniknione. Wystarczy bliskość w tym samym środowisku, aby się zarazić. Istnieje również „inna, znacznie rzadsza forma zarażenia, zwana transmisją pośrednią: w tym przypadku może to być inne dziecko, które wejdzie w kontakt z rówieśnikiem chorym na ospę wietrzną i stanie się nosicielem wirusa. nie występuje, przechodzi przez przedmiot, który został dotknięty przez chorego, przydatny mit do rozwiania Ospa wietrzna ma fazę inkubacji trwającą 15-21 dni i pozostaje zaraźliwa do 1-2 dni przed pojawieniem się pęcherzy, aż do momentu pojawienia się wszystkich pęcherzy nie wyschły i nie zamieniły się w strupy.
Zobacz też
Ospa wietrzna w ciąży: zagrożenia w pierwszym trymestrze
Przede wszystkim chcemy podkreślić, że jeśli matka zachoruje na ospę wietrzną, wirus niekoniecznie dociera do płodu: takie prawdopodobieństwo istnieje, ale jest raczej niskie. W przypadku, gdy dziecko, które nosisz, jest również zakażone wirusem ospy wietrznej, warto zastanowić się, w jakim okresie ciąży jesteś. Największe problemy mogą wystąpić, jeśli ospa wietrzna zachorujesz podczas ciąży w pierwszym trymestrze, kiedy narządy zarodek wciąż się kształtuje: jeśli dziecko również zostanie zakażone, istnieje 7% szansa, że przy urodzeniu wystąpi tak zwany wrodzony zespół ospy wietrznej, charakteryzujący się zmianami skórnymi z bliznami, zanikiem mięśni, mniejszymi palcami i krótkimi w porównaniu do normalnego lub urazy mózgu, takie jak zapalenie mózgu, które mogą powodować upośledzenie umysłowe.
W ciężkich przypadkach zakażenia ospą wietrzną może wystąpić poronienie.
Ospa wietrzna w ciąży w drugim lub trzecim trymestrze
Jeśli zakażenie ospą wietrzną w ciąży wystąpi w drugim i trzecim trymestrze, konsekwencje są niewielkie i coraz bardziej zmniejszają się wraz z postępem ciąży. Ryzyko może wzrosnąć w ciągu ostatnich kilku tygodni, a jeśli zachorujesz na ospę wietrzną, istnieją trzy możliwe scenariusze. Zobaczmy, jakie one są.
Gdy choroba zostanie złapana do 21 dni przed porodem, matka ma czas na przekazanie przeciwciał płodowi, ale na ogół prawdopodobieństwo przedostania się wirusa do łożyska jest niskie. Bazując na tym, kiedy doszło do zarażenia, dziecko mogło wyzdrowieć przed urodzeniem lub ujawnić się po urodzeniu ospą wietrzną, ale nawet w tej drugiej hipotezie choroba prawie zawsze ma korzystny przebieg.
Jeśli matka urodzi w okresie inkubacji choroby, dziecko urodzi się zdrowe, ale w kolejnych dniach będzie zagrożone zarażeniem.W tym przypadku obciążenie bakteryjne będzie mniejsze, ponieważ wirus nie był przenoszony przez łożysko, ale przez drogi oddechowe droga. przypadek w ciągu 48 godzin od urodzenia dziecko zostanie wstrzyknięte immunoglobuliny specyficzny przeciwko wirusowi ospy wietrznej, który pomoże niedojrzałemu układowi odpornościowemu niemowlęcia pozbyć się choroby. Dopiero w późniejszym etapie konieczne może być podanie dziecku leków przeciwwirusowych w celu ostatecznego zwalczenia wirusa.
Najgorsza hipoteza pojawia się, gdy infekcja występuje na 18-20 dni przed datą porodu, ponieważ w tym przypadku dziecko urodzi się, gdy pojawią się pierwsze objawy, a ładunek bakteryjny jest bardzo wysoki. Wszystko wynika z tego, że w tym momencie matka nie miała jeszcze możliwości przeniesienia swoich przeciwciał na płód, a dziecko w momencie narodzin nie wykształciło jeszcze silnego układu odpornościowego do walki z chorobą. Co należy zrobić w takim przypadku? Matka powinna spróbować prześledzić moment, w którym zetknęła się z wirusem, a następnie wspólnie ze swoim ginekologiem ocenić, czy należy przewidzieć lub opóźnić poród o kilka dni, aby nie pokrywał się z najbardziej krytycznymi dniami .
Jak leczyć ospę wietrzną w ciąży?
Jeśli zachorowałeś na ospę wietrzną w czasie ciąży, spróbuj najpierw nie wpadać w panikę. Warto wiedzieć, że matka nie jest narażona na żadne szczególne ryzyko, generalnie jednak objawy mogą być bardzo dokuczliwe i ważne: ciało kobiety w ciąży jest już zaangażowane w rozwój płodu, więc układ odpornościowy może być również mniej gotowym do zwalczenia wirusa takiego jak ospa wietrzna. Aby złagodzić przebieg choroby i zmniejszyć ryzyko przeniesienia na dziecko, można podać immunoglobuliny, ale zawsze w ciągu 72 godzin od ekspozycji na infekcję.
Leki wirusowe, które są klasykami podawanymi dzieciom i dorosłym w przypadku ospy wietrznej, nie są zalecane w czasie ciąży, ponieważ ich stosowanie nie jest uważane za bezpieczne.
Jak zapobiegać zakażeniu ospą wietrzną w ciąży
Jeśli próbujesz zostać matką i nigdy nie chorowałaś na ospę wietrzną, możesz rozważyć zaszczepienie się, jedyną skuteczną broń w zapobieganiu zakażeniu ospą wietrzną w ciąży.Szczepienie jest całkowicie bezpiecznym preparatem, poproś lekarza o konsultację. Jeśli masz pewność, że nigdy nie zaraziłeś się wirusem, co najmniej 3 miesiące przed poczęciem możesz zaplanować szczepienie, w ten sposób możesz być absolutnie spokojna i cieszyć się ciążą w pogodzie.
W niektórych przypadkach choroba przebiega bez szczególnych objawów, a często wiele osób nie wie, że ją miało. W razie wątpliwości przed zaszczepieniem wystarczy wykonać proste badania krwi, aby sprawdzić dawkę przeciwciał związanych z wirusem (Varicella-Zoster) i dopiero potem, jeśli wynik jest ujemny, przystąpić do szczepienia.
Półpasiec i ospa wietrzna w ciąży
Półpasiec i ospa wietrzna to bardzo poważne infekcje wirusowe i nigdy nie należy ich lekceważyć. Jeśli weźmiemy na przykład ospę wietrzną, po dostaniu się do organizmu wirus milczy w rdzeniu kręgowym. Jeśli w określonych sytuacjach dochodzi do osłabienia obrony immunologicznej (osłabiony organizm, stres itp.), wirus może się reaktywować, objawiając się zaczerwienieniem skóry i pęcherzami, które powodują pieczenie i mniej lub bardziej intensywny ból. W tych przypadkach mówimy o półpaścu, zwanym także Ogniem Św. Antoniego. Ponieważ jest to ten sam wirus ospy wietrznej, może więc zostać zarażony również przez pacjenta cierpiącego na półpasiec, ale przeniesienie w tym przypadku będzie znacznie trudniejsze, ponieważ może nastąpić tylko przez kontakt z płynem wydzielanym przez pęcherze, a nie drogą oddechową. Dlatego też kobieta w ciąży powinna zwracać większą uwagę na osoby, u których występują typowe objawy półpaśca.
