Kiedy seks staje się skurczem: czym jest pochwica i jak temu przeciwdziałać?
Vaginismus, zwany także skurczem pochwy, to skurcz mięśni dna miednicy i części mięśni pochwy. Skurczowi towarzyszy zwykle silny ból, który ogranicza lub wręcz uniemożliwia seks.
Jednak kobiety z pochwą często cierpią nie tylko podczas właściwego aktu seksualnego, badania ginekologiczne czy higiena to również często bolesny zabieg.
Coraz częściej mówimy o skurczach pochwy i pochwicy, gdzie mówimy nawet o skurczach tak intensywnych, że mężczyzna nie mógł wyciągnąć penisa z pochwy i tylko lekarz mógł rozdzielić parę. królestwo nowoczesnego mitu.
Jednak pochwica to bolesna sprawa, na którą może dotkliwie cierpieć populacja kobiet. A jeśli partner cierpi podczas seksu, to samo oczywiście dotyczy mężczyzny.
Zobacz też
Co kryje się za pochwicą?
Zasadniczo pochwicę można opisać jako naturalną reakcję obronną organizmu.Mięśnie pochwy napinają się tak bardzo w oczekiwaniu na niechcianą penetrację, że przedmiotów, palców lub penisa partnera nie można włożyć lub tylko z ogromnym bólem.
W medycynie rozróżnia się pochwę pierwotną i wtórną:
- Pochwica pierwotna to coś, co istnieje od urodzenia. Nie tylko stosunek seksualny, ale także wkładanie przedmiotów, takich jak tampony, jest możliwe tylko w przypadku silnego bólu.
- Pochwica wtórna pojawia się po traumatycznym przeżyciu, niezależnie od tego, czy występuje po ciąży, zabiegu chirurgicznym, wykorzystywaniu seksualnym czy w okresie menopauzy.
Możliwe przyczyny pochwicy
Przyczyny skurczów pochwy mogą być zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Podstawy fizyczne można znaleźć w dziedzinie dysfunkcji mięśni.
Typowe przyczyny sfer psychologicznych dotyczą negatywnych doświadczeń seksualnych, na przykład poprzez ekstremalne lub gwałtowne obcowanie z seksem, a także negatywne doświadczenia z późniejszego okresu życia, które nieświadomie wiązały ból z obszarem genitaliów (np. traumatyczny poród). wyrażają się w postaci pochwicy.
Pochwica jest w zasadzie reakcją obronną organizmu. Bez wyjaśnienia przyczyny zaburzenie może stać się częstszym lub regularnie występującym objawem, nasilonym obawą przed późniejszą pochwicą. Ta przyczyna musi zostać zidentyfikowana i, jeśli to konieczne, rozwiązana przy pomocy specjalisty.
Jak leczyć pierwotną pochwicę?
Pochwica pierwotna jest często leczona odczulaniem, np. za pomocą rozszerzaczy o różnych rozmiarach. W ten sposób pochwa stopniowo przyzwyczaja się do przyjmowania mniejszych rozszerzaczy na początku, a później większych, bez skurczów.Zabieg odbywa się małymi krokami, dzięki czemu wkładanie staje się łatwiejsze z każdą praktyką.
Celem jest odebranie kobiecie lęku przed zbliżającym się bólem i zapobieżenie skurczowi mięśni pochwy, podobnym do skurczu.Dopełnieniem tego zabiegu mogą być ćwiczenia relaksacyjne i trening dna miednicy. Jeśli pochwa jest wywołana przyczynami fizycznymi, profesjonalne leczenie może stosunkowo szybko doprowadzić do sukcesu.
Jak leczyć pochwę wtórną
W przypadku pochwy wtórnej, zwykle przyczyną skurczów pochwy jest traumatyczne przeżycie, a strach przed tymi bólami można leczyć również rozszerzaczami, ale także ćwiczeniami rozluźniającymi mięśnie, treningiem dna miednicy i podobnymi terapiami.
Oczywiście głównym celem jest jednak pomoc i poradnictwo psychologiczne. Często potrzebne są terapie długoterminowe, aby przywrócić lub nawet rozwinąć w chorej kobiecie pozytywne uczucia i radość z seksualności.
Gdzie osoby dotknięte chorobą znajdują pomoc?
Z pewnością nie jest łatwo uzyskać pomoc w rozwiązaniu tego problemu, ale trzeba być absolutnie odważnym. Głównymi rozmówcami powinni być partner pacjentki i ginekolog. Zdolność do otwartego mówienia o swoich dolegliwościach często można złagodzić poprzez zrozumienie i rozważenie krótkotrwałego (wtórnego) wystąpienia pochwicy, ponieważ może to pomóc przezwyciężyć początkowe lęki.
Badanie przyczyn i późniejsze leczenie pochwicy należy przeprowadzić natychmiast; każdy kolejny skurcz pochwy w rzeczywistości nasila objawy. Stan ten wymaga więc nie tylko oporu i dyscypliny ze strony samej pacjentki podczas wykonywania ćwiczeń, ale także ze strony jej partnera, który musi wykazać się dużym zrozumieniem i uwagą, nie pozostawiając miejsca na presję.
Im pacjentka czuje się bardziej komfortowo i im mniejsza presja w związku, tym łatwiej jest jej radzić sobie ze swoim ciałem i zaburzeniami seksualnymi, a tym samym ponownie doświadczać przyjemności i namiętności ze swoim partnerem!
Ważna uwaga: ten artykuł ma wyłącznie charakter informacyjny. Jeśli masz dodatkowe pytania, skontaktuj się z lekarzem.
