Paraliż senny: kiedy umysł jest przebudzony, a ciało nie!
Paraliż senny oznacza to zjawisko, które łapie cię po przebudzeniu: umysł nie śpi, ale ciało śpi, a to oznacza, że nie możesz wykonać żadnego ruchu. To oczywiście może być bardzo przygnębiające! Czasami paraliż wynika z przyczyn stresu. Na przykład zablokowanie często powoduje niepokój i depresję: odkryj wskazówki dotyczące spokojnego snu nawet w takich chwilach, oglądając ten film!
Co oznacza termin paraliż senny
Paraliż senny, zwany również paraliżem hipnagogicznym, jest częścią grupy zaburzeń snu, takich jak np. bezsenność. Co się dzieje? Ci, którzy na niego cierpią, gdy tylko mają się obudzić (lub tuż przed zaśnięciem) zdają sobie sprawę, że nie może poruszać mięśniem w swoim ciele ani mówić.Jest w stanie prawdziwego paraliżu: to tak, jakby faza REM nie kończyła się we właściwym czasie (lub zaczynała się kilka chwil wcześniej).Bardzo często to zaburzenie snu jest związane z narkolepsją : jednak możesz spróbować tylko raz w życiu lub w pewnych momentach swojego życia, zwłaszcza jeśli śpisz mało i źle.Jeśli masz do czynienia z pojedynczymi epizodami, często nie ma terapii: ale jeśli często występuje paraliż senny W przypadku tych dolegliwości konieczna jest konsultacja ze specjalistą, aby wspólnie ocenić najskuteczniejszą terapię, a tym samym poprawić jakość i długość wypoczynku. Kto cierpi na paraliż senny, nie śpi, ale nie może się ruszać: epizod może trwać kilka sekund, w najpoważniejszych przypadkach może trwać kilka minut.Po tym czasie osoba budzi się normalnie i nie odczuwa dyskomfortu, z wyjątkiem oczywiście lęku i strachu tego, czego świadomie przeżył kilka chwil wcześniej. Paraliż senny u większości osób jest rzadkim zjawiskiem, które nie występuje często. Jeśli nawraca, konieczne jest zrobienie czegoś, aby rozwiązać problem: zaniedbanie takiego zaburzenia snu może powodować stres i prowadzić do bezsenności.
Zobacz też
Jak działa sen
Aby w pełni zrozumieć to zjawisko paraliżu hipnagogicznego, dobrze jest zrozumieć, jak działa sen i jakie są jego fazy. Kiedy zasypiasz, w twoim ciele następuje utrata przytomności: wiele funkcji biologicznych zostaje zredukowanych. Istnieją dwie główne fazy charakteryzujące sen, faza REM i faza NON-REM. Te fazy następują po sobie kilka razy. Naprzemienność dwóch faz NON-REM i REM (zwanych również snem ortodoksyjnym i snem paradoksalnym) jest niezbędna dla najlepszego snu.
Podczas fazy Non-Rem możemy wyróżnić 4 etapy, podczas których sen stopniowo się pogłębia. Składające się na to etapy to: zasypianie, potem lekki sen. następnie przejmuje faza głębokiego snu, która prowadzi nas do czwartego etapu, w którym nasze ciało głęboko się regeneruje.
cykl po cyklu, czas trwania fazy NON-REM jest skracany, aby pozostawić więcej miejsca na fazę REM.
Faza REM charakteryzuje się nagłymi ruchami gałek ocznych. REM w rzeczywistości oznacza Szybki ruch oczu, co w języku włoskim oznacza „szybki ruch gałek ocznych”. Jest to zatem faza niespokojnego snu, w której wzrasta tętno i tempo oddychania. Podczas fazy REM marzysz! I ta faza charakteryzuje się również rozluźnieniem mięśni wywołanym obecnością niektórych hormonów. Mięśnie się nie poruszają, a to prawdopodobnie służy naszemu ciału do unikania nagłych ruchów spowodowanych różnymi snami, które mogą mieć osoby śpiące.
Jakie są przyczyny paraliżu sennego?
Zazwyczaj najbardziej dotknięci paraliżem sennym są nastolatki i młodzi ludzie. Niektóre badania pokazują, że wiek najbardziej zagrożony tego typu zjawiskiem wynosi od 25 do 44 lat. Paraliż senny może przydarzyć się zarówno kobietom, jak i mężczyznom. Nie jest łatwo zrozumieć, jak wiele osób cierpi z tego powodu, ponieważ dla wielu są to epizody same w sobie, może się to zdarzyć nawet raz lub kilka razy w życiu. Ogólnie można powiedzieć, że statystyki wskazują, iż z pewną częstotliwością cierpi na nią około 6% populacji. Pod wieloma względami paraliż senny jest wciąż owiany tajemnicą: według niektórych badań jest powiązany z narkolepsją. Około połowa narkoleptyków cierpi również na epizody paraliżu sennego. Jeśli chodzi o przyczyny, które powodują paraliż senny, a tym samym mogą powodować tego rodzaju bezruch po przebudzeniu, można powiedzieć, że dzieje się tak, gdy hormony fazy REM są uwalniane w nieprawidłowy sposób, te, które powodują rozluźnienie mięśni podczas snu. Uwalnianie tych hormonów nie zatrzymuje się po przebudzeniu, ale trwa przez kilka minut: oto paraliż senny! Możemy otworzyć oczy, na pewno nie śpimy, ale poświęcamy się przynajmniej do momentu zablokowania hormonów. W tym momencie nasze mięśnie wychodzą z fazy relaksacji i możemy normalnie się poruszać. Ale czy można coś zrobić, aby temu zapobiec? Czy można w jakikolwiek sposób „zapobiegać” paraliżowi sennemu?
Można powiedzieć, że zdarzają się sytuacje „ryzykowne”, w których możliwość wystąpienia paraliżu sennego jest większa, zwłaszcza u osób w wieku od 18 do 40 lat. Epizody paraliżu sennego są bardziej prawdopodobne u osób, które śpią mało i mniej niż wymaga tego ich organizm. To samo dotyczy osób z nieregularnym snem i kilkoma nawykami, dla tych, którzy często zmieniają godziny czuwania (na przykład tych, którzy pracują na bardzo różne zmiany). Istnieją dwa inne czynniki, które mogą zwiększać ryzyko paraliżu sennego. Jednym, jak powiedzieliśmy wcześniej, jest narkolepsja. Nie wiadomo jeszcze dlaczego, ale narkoleptycy często zgłaszają, że doświadczają podobnych doznań. Wtedy nie należy lekceważyć historii rodzinnej danej osoby, możliwe jest, że za tą nierównowagą hormonalną fazy REM stoją czynniki genetyczne.
