Mononukleoza u dzieci: objawy i leczenie tej choroby zakaźnej
Mononukleoza u dzieci jest dość powszechna: tak zwana „choroba pocałunków” często dotyka dzieci we wczesnym dzieciństwie lub w okresie dojrzewania, dlatego ważne jest, aby nauczyć się ją rozpoznawać.
Mononukleoza u dzieci jest dość zaraźliwa: przenosi się poprzez wymianę śliny (dlatego nazywa się ją „chorobą całowania”) lub kropelek, które rozchodzą się, gdy kaszlesz lub kichasz, i które, wiesz, trafiają na zabawki lub sztućce , niosą wirusa i infekcję.
Mononukleoza u dzieci występuje rzadziej niż u nastolatków w wieku od 15 do 18 lat, ale nie jest to rzadkie. Objawy choroby u dzieci nie różnią się zbytnio od objawów grypy: ból gardła i obrzęk węzłów chłonnych, uczucie zmęczenia i nie tylko.
Dowiedzmy się wspólnie szczegółowo, jakim wirusem jest wywołana ta choroba, jakie są wszystkie objawy, z którymi się ona objawia, jak ją diagnozować, leczyć i przede wszystkim zapobiegać jej u naszych dzieci.
Przed kontynuowaniem przypominamy o znaczeniu niektórych zasad higieny dla zachowania zdrowia najmłodszych, jak pokazano na poniższym filmie.
Co powoduje mononukleozę u dzieci i jak się ją zaraża?
Mononukleozę wywołuje wirus Epsteina Barra (w skrócie EBV), który należy do rodziny „wirusów opryszczki”, takich jak ospa wietrzna. W rzadszych przypadkach może to być również spowodowane przez inne mniej znane wirusy, takie jak Cytomegalovirus (CMV).
Wirus Epsteina Barra jest dość rozpowszechniony i łatwo się zarazić i zarazić infekcją: wystarczy wymiana śliny z zarażoną osobą, a to może nastąpić albo bezpośrednio (czy to pocałunek, czy krótkie kichnięcie), niż pośrednio, za pomocą lub dotykanie np. tych samych przedmiotów (zabawek, okularów itp.).
Mononukleoza u dzieci rozprzestrzenia się głównie poprzez tę pośrednią formę: dziecko wkłada skażony przedmiot do ust i zaraża się wirusem EBV.Wirus Epsteina Barra w tym momencie ucieka z układu odpornościowego dziecka, ukrywając się w komórkach, gdzie również może pozostać ukryty. przez całe życie, bez objawów.Uwaga jednak: nawet ci, którzy nie mają objawów, mogą być zaraźli!Jednak ci, którzy nigdy nie mieli mononukleozy pomimo zakażenia wirusem EBV, prawdopodobnie nigdy jej nie doznają.
Mononukleoza u niemowląt jest bardzo zaraźliwa, szczególnie we wczesnych stadiach choroby, kiedy ilość EBV w ślinie jest większa. Już po 5-7 dniach od wystąpienia objawów drastycznie się zmniejsza.
Jakie są objawy mononukleozy u dzieci?
Mononukleoza dotyka około 90% osób, które zaraziły się wirusem Epstein-Barr. Jeśli inkubacja u dorosłych trwa od 30 do 50 dni, u dziecka trwa znacznie krócej, od 10 do 15 dni.
Objawy, z którymi występuje choroba całowania, mogą być różne. Generalnie są to raczej łagodne objawy: niektóre dzieci pokonują je praktycznie nie zauważając, że kiedykolwiek je miały! Jeśli jednak objawy stają się bardziej widoczne, może pojawić się wysoka i uporczywa gorączka, powiększone węzły chłonne (na szyi, pod pachami i podbrzuszu), ból gardła z powodu powiększenia migdałków (na którym pojawiają się białe blaszki -żółty) powodujący trudności w przełykaniu, powiększenie śledziony (tzw. powiększenie śledziony), wysypkę lub wysypkę podobną do odry, ból głowy, utratę apetytu.
U dzieci poniżej 5 roku życia mogą również wystąpić pewne powikłania, takie jak obrzęk powiek i zapalenie żołądka i jelit.Jeśli uczucie zmęczenia utrzymuje się nawet przez kolejne miesiące, inne objawy zwykle nie trwają dłużej niż cztery tygodnie.
Jak stawia się diagnozę?
Diagnoza mononukleozy u dzieci należy oczywiście do pediatry. Lekarz obserwując objawy będzie w stanie to rozpoznać, choć dla potwierdzenia mogą być konieczne specyficzne badania hematologiczne i immunologiczne, które wykryją obecność przeciwciał przeciwko wirusowi.
Zwykle pediatra zauważa mononukleozę u dzieci, obserwując obecność biało-żółtawych blaszek na migdałkach lub zauważając powiększone węzły chłonne. Wśród badań niezbędnych do wykrycia obecności przeciwciał przeciwko EBV pamiętamy jednak specyficzne badanie krwi w celu wyszukania przeciwciał, analizę poziomu transaminaz, wykrycie biruliny, substancji pochodzącej z degradacji białych krwinek, która zapewnia ważne informacje dotyczące zdrowia wątroby.
Leczenie i profilaktyka
Mononukleoza u dzieci ustępuje samoistnie w ciągu 2-4 tygodni, bez żadnych powikłań. Z tego powodu nie ma konkretnych terapii, lecz postępujemy tylko z leczeniem objawów. Jednak pediatra doradzi dziecku, aby nawodniło się w jak największym stopniu, stosując - w razie potrzeby i w przypadku gorączki, bólu gardła lub głowy - leki przeciwgorączkowe lub przeciwzapalne.
Pomogą również w „zbilansowanej diecie, bogatej w owoce i warzywa, która może pomóc mu wzmocnić układ odpornościowy, a także w dłuższym odpoczynku.
Aby zapobiec mononukleozie, ważne jest unikanie kontaktu ze śliną osób zarażonych wirusem, zarówno w trakcie choroby, jak i w dniach po ustąpieniu objawów. Większość dorosłych jest odporna na tę chorobę, dlatego nie jest konieczne izolowanie dziecka, ale należy zwrócić uwagę na zasady higieny, aby zmniejszyć ryzyko zarażenia.
Najbardziej przerażające komplikacje: od pęknięcia śledziony po zapalenie opon mózgowych
Wśród najbardziej przerażających powikłań mononukleozy u dzieci - na szczęście dość rzadkich - jest pęknięcie śledziony, które może wystąpić po nadmiernym powiększeniu tego narządu. Lekarze zalecają dużo odpoczynku!
Innym z najgorszych powikłań jest zakażenie wirusem układu nerwowego, który może powodować zapalenie opon mózgowych lub zapalenie mózgu. Co więcej, EBV może wpływać na serce i płuca, ale pamiętaj, żeby się nie niepokoić: w większości przypadków mononukleoza zniknie sama bez żadnych konsekwencji!
Więcej informacji naukowych na temat mononukleozy u dzieci można znaleźć na stronie internetowej Szpitala Pediatrycznego Bambino Gesù.
