Syndrom wypalenia
Ofiary
W większości przypadków osoby dotknięte syndromem wypalenia zawodowego to osoby, na których spoczywa wielka odpowiedzialność lub wykonujący zawód wymagający znacznych nakładów emocjonalnych: personel medyczny, nauczyciele, pracownicy socjalni i ogólnie wszyscy, którzy pracują w sektorze socjalnym. Jednak nikt nie może uważać się za odporny na syndrom wypalenia, zaburzenie podobne do depresji, którego nie należy lekceważyć.
Przyczyny wypalenia
Zobacz też
Zespół Piotrusia Pana
Syndrom wypalenia może mieć wiele przyczyn, wszystkie związane ze stresem w pracy: perfekcjonizm, chęć kontrolowania wszystkiego, potrzeba bycia docenianym… ale też przesadne oczekiwania, chęć robienia czegoś lepszego niż inni, praca, która staje się jedynym źródłem satysfakcję i jest uważany za schronienie ...
W każdym z tych przypadków istnieje brak równowagi między oczekiwaniami jednostki a rzeczywistością, a ta nierównowaga powoduje głęboką apatię. Szczególnie podatne na tę chorobę są osoby, które mają tendencję do łatwego denerwowania.
Objawy wypalenia
Zespół wypalenia jest uważany za zespół „trójwymiarowy”, ponieważ objawia się trzema głównymi liniami:
- Wyczerpanie: jednostka czuje się pusta, nie ma już energii ani żywotności i jest coraz mniej zainteresowana swoją pracą.
- Depersonalizacja: ofiara wypalenia ma bezosobowe, zimne i zdystansowane postawy wobec ludzi, z którymi pracuje. Jego przemówienia są negatywne i cyniczne.
- Niezadowolenie: jednostka umniejsza swoją pracę i uważa się za niekompetentną.
Wypalenie powoduje stan fizycznego, emocjonalnego i intelektualnego zmęczenia. Zespół objawia się inaczej u każdej osoby, ale objawom często towarzyszą pewne zaburzenia psychosomatyczne, takie jak bóle głowy, bóle pleców, zaburzenia snu, problemy jelitowe, częste przeziębienia… Pacjent jest rozdrażniony i nie może już czerpać satysfakcji ze swojej pracy , pomimo dalszego zaangażowania. Jego wydajność spada.
Jak leczyć wypalenie?
Pierwszą rzeczą, którą należy zrobić, aby zapobiec pogorszeniu się syndromu, jest zachorowanie! Najlepszym sposobem rozwiązania problemu jest konsultacja z psychologiem i poddanie się terapii. W międzyczasie pacjent musi odejść od swojego środowiska pracy i dlaczego nie wykorzystać tej chwili przerwy na refleksję i podsumowanie własnych oczekiwań i pragnień. W tym okresie zalecany jest odpoczynek i ewentualnie joga, aby nauczyć się relaksować i radzić sobie z lękami.
