Rozpocznij terapię
Kiedy iść do specjalisty?
Jeśli trudności, które mogą wymagać pomocy psychologicznej, są różne, nie ma dobrych lub złych powodów, aby skonsultować się z psychologiem, a najlepiej rozpocząć terapię, gdy tylko poczujesz pierwsze objawy dyskomfortu. Wśród najczęstszych powodów znajdujemy:
• Pewne osobiste trudności, złe samopoczucie, niepokój, uporczywy stres, przejściowa lub poważniejsza depresja. Krótko mówiąc, ogólne nieszczęście.
• Trudne do pokonania próby, takie jak śmierć bliskiej osoby, poważna choroba, porażka zawodowa, separacja...
• Trudne relacje z innymi: konflikty rodzinne, w pracy, w parze lub inne problemy integrujące się ze społeczeństwem.
• Problemy seksualne: nieporozumienia w parze, brak pożądania, niewierność.
• Dla osobistego rozwoju: dowiedz się więcej o swoich mocnych i słabych stronach, odkryj kilka blokad, lepiej zorientuj się w swoim życiu i podejmij pewne decyzje.
Zbyt często odnosi się wrażenie, że nasze problemy przemijają lub że można sobie z nimi poradzić z pomocą rodziny i przyjaciół. Co gorsza, niektórzy ludzie wolą izolować się w samotności. Jednak pomoc specjalisty może okazać się niezbędna, aby zaradzić kryzysowi i go przezwyciężyć.
Wiedz też, że skuteczna terapia trwa z biegiem czasu, odbywając się za 6 – 18 miesięcy. A jeśli wykryte problemy okażą się bardziej uporczywe niż oczekiwano, psychoanalizę można polecić jako terapię wspomagającą. Jeśli chodzi o częstotliwość sesji, należy zapewnić od jednej do trzech sesji tygodniowo, w zależności od przypadku.
Bycie afektywnym: przyczyny i terapia do podjęcia
Jaką terapię wybrać?
Od depresji po ataki paniki i problemy w związkach, rodzaje terapii w leczeniu tych zaburzeń są różne. Mówimy o 6 grupach psychoterapii:
• Terapie interpretacyjne: obejmują one krótkie psychoterapie psychoanalityczne i psychodramy psychoanalityczne. Próbują wyleczyć pierwotne przyczyny konkretnego zaburzenia lub po prostu pomóc pacjentowi, który chce spełnić się we własnym życiu.
• Terapie behawioralne i poznawcze: pozwalają leczyć fobie, tiki, zaburzenia odżywiania, depresję i niektóre uzależnienia.
• Psychoterapie grupowe: umożliwienie uczestnikom porównania własnego funkcjonowania z funkcjonowaniem innych, podniesienie ich pewności siebie i nauczenie się lepszej integracji (nieśmiałość, fobia społeczna, agresywność...).
• Terapie rodzinne: skierowane są do dzieci z ciężkimi zaburzeniami (zaburzenia psychotyczne, zachowania żywieniowe) i ich rodzin, na które choroba dotyka.
• Terapia Gestalt: jest to terapia psychofizyczna, której celem jest przywrócenie równowagi między jednostką a jej otoczeniem w perspektywie „holistycznej”. Dzięki tej metodzie osoby cierpiące na zaburzenia psychosomatyczne lub chcące lepiej przyswoić sobie konkretną sytuację, taką jak żałoba czy separacja, mogą skorzystać z terapii rozwoju osobistego. NLP i hipnoza są również częścią terapii psychofizycznych.
• Psychoterapie przekrojowe: sofrologia, refleksologia, relaksacja działają na ciało, aby uspokoić niektóre dolegliwości, takie jak udręka i stres.
Jak wybrać swojego psychologa?
Aby rozpocząć terapię, nie zaleca się pozostawiania jej przypadkowi lub uciekania się do żółtych stron. Zapytaj swojego lekarza lub bliskich o radę, którzy mogą mieć dla ciebie imiona. Ale bądź ostrożny: nawet jeśli psycholog jest odpowiedni dla twojego najlepszego przyjaciela, nie oznacza to, że będzie odpowiedni również dla ciebie.
Nie wahaj się spotykać różnych specjalistów i pytać stowarzyszeń, które ich zrzeszają.
Po pierwszej konsultacji pozostaje kilka pytań: czy jest to dobre odczucie? Czy udało mu się cię dotknąć i zmusić do mówienia? Czy wzbudziło w tobie zaufanie? Czy twoje raporty będą poufne?
Nie zapomnij: relacja terapeuta-pacjent jest kluczowa dla powodzenia sesji, a tym samym dla uzdrowienia. Nie zapomnij też zapytać go od początku, jakiej metody używa i w czym się specjalizuje. I na koniec zwróć uwagę na tak zwane „nowoczesne” metody, które obiecują krótkoterminowe rezultaty i proszą o udział w grupach mówiących, inaczej zwanych sektami.
