Seks i książka / Teresa i Isabelle, cielesna namiętność i zakazana miłość między ukrywaniem się a homoseksualizmem
Violette Leduc urodziła się 7 kwietnia 1907 roku w Arras i była wychowywana przez matkę w surowym i klaustrofobicznym klimacie, graniczącym z chorobliwością. Jego pasja literacka nabrała kształtu w college'u w Douai, ale także dla jego koleżanki, Isabelle P., a później dla nauczycielki muzyki Denise Hertgès, którą zwolniono, gdy odkryto ich związek. Po przeprowadzce do Paryża Violette nie zdała matury i rozpoczęła pracę jako sekretarka w wydawnictwie. Dzięki szczęśliwemu spotkaniu z Maurice Sachsem i Simone de Beauvoir, obydwojgiem zachwyconym jego talentem, zadebiutował w 1946 roku powieścią Zamartwica, doceniany przez najważniejszych pisarzy tamtych czasów. W 1964 roku prawie wygrał prestiżową Prix Goncourt z tym, co wkrótce stało się jego największym sukcesem, autobiograficznym La Bastarda.
– Uciekasz ode mnie – powiedział.
Spojrzałem w lustro na jej dłonie zebrane na jej łonie, poczułem samotną przyjemność.
– Nie rozbierasz się jak ja? – zapytała Isabelle.
Objąłem jej kolano, spojrzałem na siebie w lustrze, pokochałem siebie w jej spojrzeniu.
- Nie przejmuj się mną - powiedziała Isabelle.
Oderwałem się od lustra: seks ze słodkich głębin. Ale lustro mnie pociągało, prosiło o więcej samotnych pieszczot. Pogładziłem palcem usta i krocze Isabelle.
Poczułam ciężar rozkoszy między udami.
"Co ty robisz?"
"Prześpij się przez chwilę."
– Zastanawiam się, czy mnie kochasz – powiedziała Isabelle.
Nie chciałem odpowiedzieć tak.
Powieść w dużej mierze autobiograficzna Teresa i Isabelle, z którego zaczerpnięto ten fragment, opowiada o inicjacji miłosnej młodej bohaterki Teresy (imię Violette) przez jej szkolną koleżankę Isabelle, wspomnianą już Isabelle P.
Praca była właściwie pierwszym rozdziałem większej powieści, Skutki, wydana w 1955 roku przez Gallimarda w wersji ocenzurowanej iz dużymi cięciami obejmującymi dokładnie całą aferę kolegialną. Relacja między Teresą i Isabelle – składająca się z potajemnych spotkań w dormitorium, między klasami, w rozwiązłych pokojach hotelowych – została opisana w tak szczegółowy i wyraźnie cielesny sposób, że wywołała sensację. To sama Simone de Beauvoir zaprosiła Leduca do autocenzury, zanim zaproponowała rękopis Gallimardowi. Ale korekta Violette nie wystarczyła: „Gdybyśmy opublikowali ją taką, jaka jest, książka wywołałaby skandal” – napisał wydawca Lemarchand. Niektóre strony autorstwa Thérèse i Isabelle, choć zmodyfikowane, zostały zaakceptowane La Bastarda, ale będziemy musieli poczekać do 2000 roku, aby wreszcie móc przeczytać tę wspaniałą i przejmującą historię w pełnej wersji.
Relacjonowana scena rozgrywa się w nędznym pokoju w hotelu, gdzie Isabelle ciągnęła Teresę, zmęczona szeptaniem między zasłonami dormitorium. Jednak ucieczka, choć chwilowa, jest przeżywana przez dziewczęta w sposób wcale nie wyzwalający. Teresa zauważa dziurę w ścianie i jest przekonana, że ktoś ich podgląda. Ogarnia ją panika i postanawiają odejść. Zanim to jednak nastąpi, dwie dziewczyny zaczynają się kochać przed lustrem. To jest ten moment, w którym Teresa obserwuje odbitą nagość Isabelle i popycha ją, by dotykała się przed nią, by ujawniła całą samotność, którą przepojona jest ta pasja, potrzeba, by Teresa stała się Isabelle i połączyła się z nią, aby by w końcu odnaleźć siebie.
Miłość opisana przez Leduc mocnymi i nerwowymi słowami, w napiętym, lirycznym i wizjonerskim stylu, jest niemożliwą miłością całkowitego zespolenia, niewypowiedzianą miłością złożoną z nienawiści i tajemnic, lęku przed odkryciem, zazdrości i pragnienia śmierci. To miłość do własnego sobowtóra, miłość do lustra. Isabelle to Teresa, a Teresa to Isabelle. Kiedy spotkają się na świecie i będą mogli powiedzieć, kim są, przestaną kochać w ten sposób. Jednak jestem pewien, że nadal będą marzyć. Co jeszcze, jeśli nie pierwsza miłość, sprawiło, że poczuliśmy się nieśmiertelni?
przez Giuliana Altamura
Zdjęcie otwierające z filmu "Teresa i Izabela "
Tutaj możesz przeczytać poprzednie spotkanie z felietonem Seks i książka / Kiedy eros staje się obsesją Zazdrość, porzucenie i lesbijska miłość w wierszach Safony