Zespół Clérambaulta lub erotomania: syndrom nieodwzajemnionej miłości
Zespół Clérambaulta jest zaburzeniem psychicznym, którego nie należy lekceważyć, mimo że jego początkiem jest sytuacja, w której prędzej czy później wszyscy się znaleźliśmy, a mianowicie sytuacja nieodwzajemnionej miłości. Jeśli jednak po dostatecznym przecierpieniu zwykle ograniczamy się do metabolizowania odrzucenia i kontynuowania życia, ci, którzy cierpią na erotomanię, nie są w stanie tego zrobić: są przekonani, w sposób zupełnie bezpodstawny, że „przedmiot jego pragnienie pasuje do jego uczuć.
To bezpodstawne przekonanie, że płacą ci, którzy w rzeczywistości nie mają do nas uczuć, jest podstawą zaburzenia erotomania, zwanego także zespołem Clérambaulta: dokładniej mówiąc, zespół Clérambaulta odnosi się do najczęstszej postaci erotomanii, czyli tej w który zakochuje się w osobie, do której trudno dotrzeć, ponieważ jest sławny. Zespół ten wziął swoją nazwę od francuskiego psychiatry Gaetana Gatiana de Clérambault, żyjącego między XIX a XX wiekiem. W 1921 r. opublikował traktat na temat „ przedmiot zatytułowany „Les psychoses passionelles”.
Uwaga zatem: często używa się terminu „erotomania” w odniesieniu do osób cierpiących na pewną formę fiksacji na miłość i seks, ale najodpowiedniejszymi określeniami do zastosowania w tym przypadku byłyby nifomania dla kobiet i satyriasis dla kobiet. Erotomania, jak powiedzieliśmy, odnosi się do nieodwzajemnionej miłości, gdy w skrócie nie ma tu takich małych znaków ...
Nieodwzajemniona miłość: czym jest zespół Clérambaulta?
Osoba cierpiąca na zespół Clérambaulta nie może racjonalnie zaakceptować odrzucenia tych, których kocha. Wręcz przeciwnie, wykonuje „pracę przekonywania samego siebie, której celem jest łudzenie się, że inny” odwzajemnia jego uczucia. Ta wiara w siebie może nawet doprowadzić pacjenta do przekonania, że jest w związku z tą osobą, że przeżywa prawdziwą historię miłosną.
Pacjent zamyka się w ten sposób w wyimaginowanym świecie złożonym z fałszywych przekonań, aw najgorszych przypadkach zaburzenie może prowadzić do prawdziwej schizofrenii. Ci, którzy na nią cierpią, mogą w rzeczywistości być przekonani, że nieszczęsna osoba na służbie wysyła mu ukryte sygnały i jest w stanie je przeczytać wszędzie, od sposobu, w jaki się porusza, po nieprawdopodobne wiadomości wysyłane przez media, jeśli jest sławną osobą.
Kto jest dotknięty zespołem Clérambaulta, przechodzi przez pierwszą fazę, zwaną „nadzieją”, w której nie robi nic poza czekaniem, aż ukochana osoba wyzna mu swoją miłość. Jest to długa faza i często pacjent pozostaje w niej uwięziony, nigdy nie przechodząc do następnej fazy, fazy „rozczarowania”. Ta faza następuje po uświadomieniu sobie negatywnej informacji zwrotnej od ukochanej osoby i może prowadzić do depresji, agresji, prób samobójczych lub, jeśli masz szczęście, do represji, a nawet do fizycznego zaatakowania obiektu swojej miłości.
Jakie są przyczyny i objawy erotomania?
Przyczynami, które najczęściej mogą doprowadzić kogoś do tego zespołu są urazy natury psychologicznej związane z sytuacjami odrzucenia, często występujące w dzieciństwie, choć każdy przypadek musi być oceniany osobno, dotyczy to przede wszystkim kobiet, ale nawet mężczyźni nie są z tego zwolnieni.
Rozpoznanie erotomana na pierwszy rzut oka nie jest łatwe: objawy, które go charakteryzują, są podobne do objawów innych zaburzeń psychicznych i wahają się od „drażliwości do” agresji, nerwowości po postawę oderwania od rzeczywistości. Często ich wypowiedzi są zagmatwane i wykazują słabą równowagę i spójność, połączoną z wyraźnym egocentryzmem.
Ci, którzy cierpią na ten syndrom, starają się wszelkimi sposobami nawiązać kontakt z obiektem swojego pożądania, często w dość obsesyjnych formach, które stają się prawdziwym tropieniem, czego rezultatem jest paranoja, w której rzeczywistość wydaje się zdeformowana, ponieważ wszystko kręci się wokół. ukochanej osoby oraz na oczekiwanie lub odkrycie sygnału z ich strony. Może to prowadzić do form molestowania werbalnego, fizycznego lub psychicznego, takich jak częste groźby samobójstwa.
Jak leczyć zespół Clérambaulta?
Osoby cierpiące na zespół Clérambaulta muszą być leczone przez specjalistę. Pierwszą trudnością jest przekonanie pacjenta, że cierpi na zaburzenie psychiczne: chorym bardzo trudno jest to zaakceptować, ponieważ oznaczałoby to uświadomienie sobie odrzucenia, a to jest klucz do problemu.
Terapia jest jedynym realnym sposobem wyjścia z niej w zdrowy sposób, być może nawet z przepisaniem – przez specjalistę – leków psychotropowych, jeśli okażą się konieczne.
Jeśli sam boisz się, że zostaniesz dotknięty tym zaburzeniem, natychmiast skontaktuj się z profesjonalistą: może on pomóc ci zrozumieć prawdziwe przyczyny objawów, których doświadczasz, i pomóc ci wyzdrowieć i rozwiązać problem. Co więc, naprawia to dla znanych aktorów, lepiej wywietrz się na kanapie oglądając dobry film miłosny:
