Kobiety w komunikacji: wywiad z Alessandrą Cattaneo z Thermomix
Alessandra Cattaneo, o jasnych włosach i dumnym uśmiechu, jest dyrektorem marketingu oddziału Thermomix® firmy Vorwerk Italy.
Ukończył literaturę ze specjalistą w dziedzinie komunikacji na "początku lat 90." i dołączył do Thermomix®, gdy firma i jej kultowy produkt nie były jeszcze tak dobrze znane we Włoszech jak dzisiaj.
To, co ją wtedy pociągało, to przede wszystkim możliwość pracy z ludźmi i to, że był to start-up.W swojej karierze pełniła różne role menedżerskie, zawsze w zgodzie ze sferą prywatną i pamięta sympatii i wdzięczności za powrót z macierzyństwa zbiegł się w czasie z promocją.Jej jest „firmą na rynku od ponad 40 lat, solidną i otwartą, która wiele ze swojego sukcesu zawdzięcza kobietom: od ponad 7000 odpowiedzialnych za sprzedaż do wielu kobiet kierownictwo firmy, takie jak Alessandra.
Poprosiliśmy ją, aby odpowiedziała na 5 ważnych pytań dotyczących równouprawnienia kobiet.
Oto, co odpowiedział.
Jak to jest być kobietą w świecie pracy?
Przede wszystkim jestem przekonany, że w zdrowym środowisku pracy musi istnieć dobra równowaga liczbowa między mężczyznami i kobietami. Aby przełamać stereotypy, ważne jest, aby obie strony nauczyły się współpracować i żyć razem, traktując siebie na równi z wzajemnym pragnieniem słuchania siebie nawzajem. Dziś w świecie pracy uczciwe uznanie kobiet idzie w parze z głębokim zrozumieniem między kobietami i mężczyznami. Pozwolę sobie wyjaśnić: postać „pracoholiczki biznesu filmowego” lat 80. była modelką, która nie ceniła kobiet w pracy i dziś uważam, że styl bardzo się zmienił. Nie musisz już napinać mięśni, aby zrobić karierę, w grę wchodzi również inna wartość, do której jestem bardzo przywiązany: równowaga między życiem prywatnym a zawodowym. Uważam, że im bardziej stymulujący i szczęśliwszy jest ten pierwszy, tym bardziej wzrasta prawdopodobieństwo, że drugi też będzie i dotyczy to wszystkich rodzajów pracy!
Zobacz też
Czym była dla ciebie inicjacja, gdy miałaś 18 lat?
Zawsze byłam bardzo ciekawą osobą. I to w wieku 18 lat dało mi odwagę, by odnaleźć swoją osobowość, zdefiniować swoją przestrzeń poprzez chęć doświadczania, poznawania, rozwoju.
Dla mnie, co jest typowe dla tamtych czasów, nie było szarości: wszystko było czarne lub białe.
Ale nadal chciałem słuchać historii tych, którzy widzieli rzeczy inaczej, z wielkim szacunkiem dla tych, którzy mieli inne pomysły niż moje.
Oto czym było wtedy dla mnie upodmiotowienie kobiet: swoboda poznawania i otwartość na odkrywanie nowych światów, główna zasada, która na szczęście pozostała nienaruszona z biegiem czasu, nawet jeśli przez lata nauczyłam się szarości i drogi pośredniej.
Trzy słowa, które dziś kojarzą ci się z upodmiotowieniem kobiet?
Niezależność: nie mówimy tylko o ekonomicznej, która jest z pewnością ważna. Ale także tej emocjonalnej, niezależności kobiet, które wybierają, jak być, do kogo uczęszczać, w jakim życiu żyć.Wiele razy zdarzyło mi się w Thermomix® usłyszeć historie naszych handlowców, którzy dzięki swojej pracy były w stanie zaoferować i dać im wszystko sobie lub ich bliskim.
Równowaga: bardzo obecna w moim sposobie bycia. Staram się być tak oddana w pracy, jak pasjonuję się w domu, jako matka, żona, córka, przyjaciółka. To jedna z rzeczy, do których mam tendencję w życiu. Oczywiście nie jest to łatwe, a ścieżka może być zdradliwa. Równoważenie tego wszystkiego jest dość męczące, ale kiedy to robisz, czujesz się naprawdę dobrze ze sobą.
Empatia: harmonia z samym sobą i z innymi.Uważam, że my, kobiety, naprawdę mamy poczucie naturalnej empatii i dobrze jest to podkreślać, a także dostępnej dla innych. A to jest bardzo przydatne zarówno w pracy, jak i poza nią i może być tylko dobre .
Co poleciłabyś osiemnastoletniej Alessandrze?
Przede wszystkim spojrzeć poza czerń i biel, że w życiu jest tysiąc odcieni i w każdym z nich możemy uchwycić piękno.
Każdemu osiemnastolatkowi powiedziałbym, aby witał chwile słabości, postrzegał je jako fazy wzrostu i nie zniechęcał się. Próbować patrzeć na trudności z czułością i cierpliwością i nie spieszyć się, by dorosnąć, kochać się nawzajem. My, kobiety, często z czasem pogodzimy się ze sobą. Ale radziłabym sobie, żeby od razu się pokochała i powiedziałabym jej, że wszyscy jesteśmy cudownie omylni.
Jak dzisiaj powinniśmy rozmawiać o upodmiotowieniu?
Ważne jest, aby o tym mówić w każdym miejscu poświęconym informacji. Nie tylko media, ale także w szkole. Zaczynając od edukacji dzieci, ucząc ich równości i równości. Widzę wiele krzywych uwagi mediów na ten temat i przepraszam za to. Chciałbym, żebyśmy tak dużo o tym dzisiaj rozmawiali, żebyśmy jutro nie musieli o tym mówić ponownie: marzę o świecie, w którym nie rozmawiamy o prawach kobiet, ale o prawach ludzi, wszystkich jednakowo wolnych w wyborze
